Podobne tematy:
Pojemniki na przyprawy i suszone zioła cz.I
Podobne tematy:
Pojemniki na przyprawy i suszone zioła cz.I
Zawieszony wieniec na drzwiach, na ścianie lub postawiony na stole stanowi barwny element i źródło zapachu w pomieszczeniu. Warto zrobić samemu taki wieniec. Jeżeli nie mamy pomysłu to można kupić już gotowe wieńce lub bukiety. Wieniec zrobiony z suszonych owoców i przypraw zapewniam, że kusi zapachem i pasuje idealnie do dekoracji świątecznego stołu.
Takie wieńce można wykorzystać na wszelkie nadarzające się okazje:
Do zrobienia suchego wieńca czy bukietu można używać rozmaitych ziół, przypraw i kwiatów:
Szkielet wieńca można zrobić samemu lub kupić w kwiaciarni gotowy.
Najczęściej do wypełnienia szkieletu wieńca używa się siatki wypełnionej mchem, plecionki z rafii, skręconych pnączy lub koła słomianego.
Wieniec do kuchni można zrobić z:
Wieniec na Wszystkich Świętych można zrobić z:
Wieniec na Boże Narodzenie można zrobić z:
Zdjęcia poniżej zrobione zostały na Rynku w Krakowie, w Wygiełzowie oraz w Dobczycach
czyli w Małopolsce.
Podobne tematy:
Wianki z suszonych ziół, kwiatów polnych i zbóż w Sklepie Ziołowo
…(herbata paragwajska, erva mate, herba mate, indiańskie caá mati) to napar przyrządzany z liści (ew. liści i łodyżek) ostrokrzewu paragwajskiego zwany też mate. Popularny w krajach Ameryki Południowej (Argentynie, Paragwaju, Urugwaju, Brazylii), oraz w niektórych krajach Bliskiego Wschodu (w Syrii i w Libanie).
Nazwa yerba mate, pochodzi od przekształconego łacińskiego słowa herba – ziele i mati co w języku keczua oznacza tykwę, w której parzy się ziele.
Herbata yerba mate parzona jest w naczyniach zrobionych z owoców tykwy. Do tykwy wsypuje się dużo większe ilości suszu niż w przypadku herbaty (około 2/3 naczynia). Liście i łodyżki są wielokrotnie zalewane wodą i napar jest wypijany przez rurkę z filtrem zwaną bombillą.
Po wypiciu można jeszcze wielokrotnie zalewać zioła gorącą wodą, aż do czasu wyczuwalnej utraty smaku (5-10 razy). Należy pamiętać o tym, aby nie mieszać rurką w czasie picia, ponieważ może to spowodować zapchanie się sitka.
Ilość suszu do przygotowania naparu należy dostosować do własnych preferencji smakowych. Najlepiej zacząć od małej ilości suszu na przykład 2 łyżek stołowych, a także od gatunków słabszych.
Zawartość kofeiny jest inna w różnych gatunkach yerby. Waha się ona od 0,7 do 1,7 %. Ze względu na podobny skład do herbaty i kawy, yerba jest używana jako ich zamiennik.
Istnieją doniesienia, że napar ma właściwości rakotwórcze. Badania nie potwierdzają jednoznacznie szkodliwości samego suszu. Wyraźny jest jedynie związek między piciem bardzo gorących napojów a zwiększonym ryzykiem zachorowania na nowotwór górnych dróg pokarmowych.
Zapraszam do obejrzenia filmu o yerba mate.
O kulturze picia, parzenia yerba mate opowiada Wojciech Cejrowski.
Zioła, o działaniu wykrztuśnym, ze względu na zawarte w nich substancje śluzowe:
Najczęściej zioła te stosuje się pod postacią herbatek, soków oraz syropów aby oderwać zalegający w oskrzelach śluz, który łatwiej odkaszlnąć (rozrzedzony), a także łagodzą skurcze oskrzeli wywołujące kaszel.
Zioła przeciwgorączkowe i napotne:
Zioła łagodzące nieżyt górnych dróg oddechowych:
Zioła przeciwkaszlowe:
Prawoślaz w postaci herbaty stosuje się przy stanach zapalnych żołądka i jelit oraz przy podobnych dolegliwościach do płukania ust i gardła.
Babka lancetowata w postaci herbatki jak i syropu doskonale działa przy schorzeniach płuc oraz oskrzeli. Działa podobnie jak antybiotyk.
Tymianek ma działanie uśmierzające kaszel, a także pomaga przy astmie, łagodzi również ataki ostrego i gwałtownego kaszlu (szczególnie u dzieci). Olejek eteryczny tymianku ma właściwości antybakteryjne, który można dodać do kąpieli lub do lampki zapachowej w czasie przeziębienia.
Szałwia w postaci herbaty działa antybakteryjnie i przeciwzapalnie. Doskonale nadaje się do płukania gardła.
Imbir ma znakomite właściwości lecznicze. Silnie rozgrzewa organizm, stymuluje przemianę materii oraz ukrwienie. Usuwa przeziębienie i infekcje, łagodzi kaszel oraz inne dolegliwości górnych dróg oddechowych. Imbir słynie z działania silnie rozgrzewającego. Często dodawany jest do wina grzanego.
Kwiat lipy najczęściej spożywany w postaci naparu czy herbatki przeciwko przeziębieniu. Obniża temperaturę ciała dzięki właściwościom napotnym oraz stymuluje siły obronne organizmu.
Owoce berberysu są pomocniczym lekiem witaminowym w zakażeniach bakteryjnych, chorobach z przeziębienia, stanach gorączkowych różnego pochodzenia, chorobie reumatycznej oraz nadmiernej przepuszczalności ścian naczyń włosowatych.
Owoce rokitnika w postaci świeżej lub jako dżemy, konfitury, soki i inne przetwory stosuje się zapobiegawczo jako naturalne źródło dobrze przyswajalnej witaminy C, a także w przebiegu licznych schorzeń wymagających zwiększonej ilości kwasu askorbinowego w organizmie. Do najważniejszych należą choroby gorączkowe wywołane przez bakterie lub wirusy.
Kwiaty bzu czarnego działają napotnie, na skutek pobudzenia ośrodków regulujących wydzielanie potu. Odwary z kwiatów bzu czarnego stosuje się wewnętrznie jako środek napotny w chorobach z podwyższoną temperaturą.
Odwary z kwiatów słonecznika stosuje się doustnie jako środek pomocniczy w łagodnych stanach gorączkowych.
Przetwory z pączków i szczytów sosny znajdują zastosowanie doustne w różnych stanach nieżytowych górnych dróg oddechowych z towarzyszącą chrypką, kaszlem oraz stanem zapalnym i bólem gardła, głównie u dzieci, młodzieży i osób w wieku podeszłym. Czasem podaje się jako środek łagodnie moczopędny i napotny, a nawet witaminizujący.
Przetwory z kory wierzby zalecane są w niektórych chorobach gorączkowych, zwłaszcza w grypie i chorobie z przeziębienia, podobnie jak związki salicylowe otrzymywane syntetycznie. Stosuje się je w słabo nasilonych nerwobólach i migrenie, w łuszczycy, w nieżycie żołądka i jelit, a także w zapaleniu błon śluzowych przewodu pokarmowego ze względu na garbniki. W połączeniu z liściem szałwii kora wierzby używana jest do kąpieli przeciw nadmiernej potliwości.
Topola czarna ze względu na obecność związków salicylowych i flawonoidów działa moczopędnie, słabo napotnie i przeciwgorączkowo. Obniżają poziom kwasu moczowego oraz innych szkodliwych metabolitów we krwi. Również w nerwobólach oraz ze względu na skuteczne działanie przeciwgorączkowe – w grypie i chorobie z przeziębienia.
SKŁADNIKI:
50 g kory wierzbowej,
50 g korzenia goryczki,
25 g ziela drapacza lekarskiego,
25 g korzenia mniszka,
25 g ziela centurii.
Do termosu wsypać 1 1/2 łyżki ziół, zalać 2 szklankami wody wrzącej i pozostawić na 1 godz. pod przykryciem.
Pić 2/3 szklanki 2-3 razy dziennie między posiłkami. Do każdej porcji naparu można dodać 1 łyżkę soku malinowego. Korzystne jest równoczesne przyjmowanie witaminy C i Rutinoscorbinu.
SKŁADNIKI:
Zmieszać równe ilości:
ziela fiołka trójbarwnego,
kwiatów bzu czarnego,
kwiatów lipy.
Zalać 2 łyżki ziół 2 szklankami wody gorącej i gotować łagodnie pod przykryciem 3 min. Odstawić na 10 min i przecedzić.
Pić 2-3 razy dziennie między posiłkami po 2/3-1 szklankę jako środek napotny. Korzystne jest dodanie 1-2 łyżek soku malinowego.
SKŁADNIKI:
Zmieszać równe ilości:
kwiatów lipy,
kwiatów bzu czarnego,
owoców berberysu (lub kłączy perzu).
Pić gorące wieczorem przed snem. Jednocześnie przyjmować po 2 drażetki witaminy C 4-5 razy dziennie oraz Polopirynę S.
SKŁADNIKI:
50 g ziela ogórecznika,
25 g ziela bratków,
25 g kwiatów lipy.
Zalać 2 łyżki ziół w termosie 2 1/2 szklanki wody wrzącej i odstawić na 1 godzinę.
Pić rano i w południe po 1/2 szklanki gorącego naparu po jedzeniu, natomiast wieczorem pełną szklankę z dodatkiem 1-3 łyżek soku malinowego lub kieliszka rumu. Jednocześnie przyjmować 3-4 razy dziennie po 2 drażetki witaminy C lub po 2 drażetki Scorbopyrinu bądź Rutinoscorbinu i Polopirynę.
Stosować w chorobie przeziębieniowej, grypie i przy podwyższonej temperaturze.
SKŁADNIKI:
Zmieszać równe ilości:
ziela ogórecznika,
ziela tymianku,
korzenia lukrecji.
Pić po 1/4 szklanki 2-3 razy dziennie po jedzeniu w stanach zapalnych gardła, krtani i oskrzeli.
SKŁADNIKI:
20 g kwiatów bzu czarnego,
20 g imbiru,
20 g liści maliny,
10 g liści mięty,
20 g kwiatów lipy.
SKŁADNIKI:
10 g babki lancetowatej,
10 g kwiatów malwy,
10 g kwiatów dziewanny,
10 g liści prawoślazu,
10 g tymianku,
20 g korzenia prawoślazu,
10 g kopru włoskiego,
10 g anyżu,
1o g skórki pomarańczowej.
Preparat ma właściwości zmniejszające przekrwienie dróg oddechowych towarzyszące infekcji, działa wykrztuśnie. Poprawia komfort oddychania w przypadku kaszlu i zalegania wydzieliny w drogach oddechowych. Posiada właściwości rozgrzewające.
Maść zawiera:
Stosowanie: niemowlęta powyżej 6 miesiąca życia.
Syrop przeznaczony jest do leczenia kaszlu. Preparat stosowany w stanach zapalnych górnych dróg oddechowych i oskrzeli z objawami utrudnionego odkrztuszania i tzw. suchego kaszlu.
Stosowanie: dzieci od 4 roku życia.
Preparat zalecany w stanach nieprawidłowego funkcjonowania gardła (kaszel, chrypka, nieżyt górnych dróg oddechowych) oraz osłabienia odporności organizmu.
Syrop zawiera:
Stosowanie: dzieci powyżej 3 roku życia.
Syrop na wszelkiego rodzaju stany zapalne górnych dróg oddechowych, suchy kaszel.
Syrop zawiera:
Stosowanie: dzieci powyżej 6 roku życia.
Przeciwkaszlowe, wykrztuśne, przeciwbakteryjne, przeciwzapalne.
Syrop zawiera:
Stosowanie: dzieci powyżej 4 roku życia.
Lipomal to syrop polecany szczególnie podczas: stanów gorączkowych, przeziębień, zapaleń gardła i kaszlu.
Syrop zawiera:
Stosowanie: dzieci powyżej 1 roku życia.
Suplementem diety może być pomocny we wszelkich stanach wymagających dodatkowego nawilżenia jamy ustnej, gardła i krtani.
Skład pastylek:
Stosowanie: dzieci powyżej 3 roku życia.
źródło: Aleksander Ożarowski i Wacław Jaroniewski. Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie. Warszawa 1987. Wacław Ożarowski (red.). Zioła dla wszystkich. Warszawa 1990. Sassa Marosi. Apteka dobrego samopoczucia. Ziołolecznictwo dla kobiet. Kraków 2009.
Przetwory z pączków i szczytów sosny znajdują zastosowanie doustne w różnych stanach nieżytowych górnych dróg oddechowych z towarzyszącą chrypką, kaszlem oraz stanem zapalnym i bólem gardła, głównie u dzieci, młodzieży i osób w wieku podeszłym. Czasem podaje się jako środek łagodnie moczopędny i napotny, a nawet witaminizujący. Pączki i szczyty sosnowe, zbiera się późną jesienią lub wczesną wiosną. Najbardziej wartościowym surowcem są młode pędy o długości 5 cm tuż po rozwinięciu pączków, zbierane od listopada do kwietnia.
SKŁADNIKI:
świeże pączki sosnowe,
cukier.
Ps. Pozostałe w słoiku pączki zalać 3-4 szklankami wody przegotowanej i ostudzonej i pozostawić na 1-2 godziny. Otrzymuje się przyjemny, orzeźwiający napój.
Syrop z pączków należy stosować po 1 łyżeczce kilka razy dziennie po jedzeniu w nieżycie jamy ustnej, gardła, krtani, połączonym z kaszlem i utrudnionym odkrztuszaniem. Działa skutecznie u dzieci i dorosłych.
SKŁADNIKI:
1 kg świeżych sosnowych pędów,
3 1itry wody,
1 kg cukru.
Pić 3-4 łyżki dziennie w zastarzałych stanach zapalnych dróg oddechowych.
SKŁADNIKI:
60 g pączków sosny,
110 g cukru,
1 litr wody.
Pić 5-6 łyżek syropu dziennie jako ziołowy lek wykrztuśny.
SKŁADNIKI:
1 kg młodych pączków sosny,
1 kg cukru,
2-3 g kwasku cytrynowego,
2 szklanki wody.
źródło: Marta Leśnicka. Zielska, zioła i ziółka. Gdańsk 2000. Andrzej J. Sarwa. Lecznicze smakołyki.Warszawa 1993. Aleksander Ożarowski i Wacław Jaroniewski. Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie. Warszawa 1987. D. Tyszyńska-Kownacka i T. Starek. Zioła w polskim domu. Warszawa 1989.
Podobne tematy:
Zioła, preparaty i mieszanki ziołowe na kaszel, przeziębienie i gorączkę
SKŁADNIKI:
1 łyżka rozdrobnionych owoców berberysu,
1 szklanka wody wrzącej.
Pić 1/4 – 1/2 szklanki 2-3 razy dziennie po jedzeniu – jako środek witaminizujący i nieznacznie moczopędny. Można nieco osłodzić cukrem lub miodem.
SKŁADNIKI:
0,5 łyżki owoców berberysu,
0,5 łyżki owoców dzikiej róży,
0,5 łyżki owoców maliny,
1 szklanka wody.
Pić 1/4 – 1/2 szklanki kilka razy dziennie w chorobach gorączkowych.
źródło: Aleksander Ożarowski i Wacław Jaroniewski. Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie. Warszawa 1987.
Podobne tematy:
Zioła, preparaty i mieszanki ziołowe na kaszel, przeziębienie i gorączkę
Kontakt:
Klub Rozrywki „Krąg”
ul. Wierzbowa 6
15-743 Białystok
Tel. 85 748 97 10
Tel/fax. 85 651 32 16
Podobne tematy:
Pojemniki na ocet, oliwę i olej ziołowy cz.II
Ps. Dla łatwiejszego wyszukiwania tematów związanych z konkretnym słówkiem podaje odnośniki do postów, w których poruszałam te tematy (oczywiście znajdują się na mojej stronie). Z czasem słówka będą uzupełniane.
BALSAMY To łagodzące, lekko oleiste lub tłuste substancje (maści) do stosowania zewnętrznego. Do ich stosowania używa się świeżych lub suszonych ziół.
HERBATKI ZIOŁOWE Przygotowywane są z jednorodnych surowców zielarskich lub mieszanek. W przypadku wielu surowców olejkowych (ziela i liści) przygotowuje się je w sposób uproszczony, zalewając dany surowiec w szklance lub filiżance wrzątkiem i pozostawiając do zaparzenia na 5 do 15 minut pod przykryciem. Napary, odwary i herbaty ziołowe
KATAPLAZMY (okłady) Są to gorące okłady z rozdrobnionych ziół. Oryginalna postać leku roślinnego, szczególnie polecana przez medycynę ludową. Rozdrobnione świeże zioła zawijane są w gazę, a następnie umieszcza się je w naczyniu ceramicznym i zalewa na kilka minut wrzącą wodą. Okład wyjmuje się z wrzątku, studzi do pożądanej temperatury i przykłada na chore miejsca. Kataplazmy są bardziej skuteczne od kompresów.
KĄPIELE ZIOŁOWE Ta postać leku roślinnego stoi na pograniczu działania leczniczego i kosmetycznego. Kąpiele ziołowe przyrządza się z jednego lub z kilku surowców zielarskich, biorąc 0,5 kg świeżych lub 10 dag suszonych ziół na kilka litrów wrzątku, sporządza napar lub odwar (w zależności od surowca) i dodaje do wody kąpielowej.
KOMPRESY (zimne lub gorące) Również ta postać leku roślinnego jest dobrze znana w medycynie ludowej. Polega na przykładaniu do chorych miejsc okładów czystą lnianą lub bawełnianą serwetką (materiał, gaza) namoczoną w zimnym lub gorącym odwarze lub naparze. Na przykład na stłuczone i obtarte miejsca kończyn.
MACERACJA (wyciąg wodny na zimno) Jest najrzadziej stosowaną postacią leku roślinnego, przy jej przygotowaniu jako rozpuszczalnika używa się wody. Jednorodny surowiec lub mieszankę ziołową zalewa się przepisaną ilością wody o temperaturze pokojowej i pozostawia na odpowiednią ilość czasu (od 30 minut do kilku godzin), po czym macerat cedzi się przez sitko, a pozostały na sitku surowiec przelewa wodą, uzupełniając macerat do przepisanej objętości. Macerat należy zużyć w ciągu jednego dnia. Maceracje przyrządza się najczęściej z surowców roślinnych zawierających śluzy (na przykład w przypadku korzenia prawoślazu i nasienia lnu). W przypadku bardzo twardych, trudno pęczniejących surowców korzystne jest dodatkowe ogrzanie do wrzenia.
MAŚĆ Substancją podstawową do przygotowania maści ziołowej domowym sposobem jest na ogół smalec wieprzowy (250 g smalcu wieprzowego rozpuścić na wolnym ogniu, po czym dodać do płynnego tłuszczu 30 g suszonych ziół i dalej podgrzewać aż do zagotowania, następnie pozostawić na wolnym ogniu na około 30 minut, później przecedzić przez sitko do słoiczka, ostudzić i wstawić do lodówki).
MIESZANKI ZIOŁOWE Zawierają kilka surowców roślinnych odpowiednio rozdrobnionych. Mieszanki ziołowe
NALEWKI (tinktura) Są stosunkowo trwałą postacią leku. Do sporządzenia nalewki używa się spirytusu etylowego, natomiast w warunkach domowych najlepszy jest winiak lub brandy. Do 2 filiżanek winiaku dodaje się 30 g suszonych ziół w całości lub sproszkowanych, przelewa je do butelki i szczelnie zamyka. Butelkę należy postawić w ciepłym miejscu i co kilka dni wstrząsnąć dla lepszej ekstrakcji składników. Po dwóch tygodniach zawartość butelki filtruje się przez bibułkę, dodaje znów surowca i regularnie wstrząsa co kilka dni. Po 4-5 tygodniach nalewka jest gotowa do użycia. W zależności od użytego surowca (jednego lub kilku) nalewki mogą być przeznaczone do użytku wewnętrznego (większość nalewek) lub do użytku zewnętrznego, np. na skórę, błony śluzowe. Nalewki do użytku zewnętrznego są stosowane najczęściej, po odpowiednim rozcieńczeniu wodą, jako płukanki lub okłady. Nieliczne, są stosowane na skórę bez rozcieńczenia. Nalewki są składnikami licznych złożonych leków gotowych. Nalewki i napoje ziołowe
NAPAR (infusa) Otrzymywany przez zalanie odpowiedniej ilość surowca lub mieszanki ziołowej określoną ilością wrzącej wody w naczyniu, które umieszcza się na parze i po przykryciu ogrzewa co najmniej 15 minut (do zaparzenia). Następnie pozostawia się pod przykryciem jeszcze na 15 minut co kilka minut mieszając. Otrzymany napar należy przecedzić przez sitko, a pozostały na sitku surowiec przemyć wrzącą wodą, uzupełniając otrzymany napar do przepisanej objętości. Do przygotowania standardowego naparu używa się 30 g suszonych ziół na 2,5 szklanki wody. Aby uzyskać łagodny napar wtedy porcję ziół należy zmniejszyć o połowę, natomiast mocny- należy podwoić. Napary, odwary i herbaty ziołowe
OLEJKI ETERYCZNE Są to substancje lotne, o silnym zapachu, które powstają w gruczołach oleistych, łuskach albo włoskach roślin. Ulatniają się wskutek przenikania przez powierzchnię liści i kwiatów, roztaczając charakterystyczny dla danej rośliny zapach. W skład jednego olejku może wchodzić nawet kilkadziesiąt różnych związków. Aby otrzymać skoncentrowany olejek prowadzi się destylację z para wodną. Olejki eteryczne
ODWAR (wywar, decocta) Otrzymywany przez zalanie odpowiedniej ilość surowca lub mieszanki ziołowejokresloną ilością wody o temperaturze pokojowej, starannie miesza, przykrywa i umieszcza na parze (stawiamy garnek w garnku napełnionym wodą około 2 cm poniżej garnka wewnętrznego). Temperatura powinna wynosić około 90°C przez okres około 30 minut, co osiąga się pozostawiając garnek zewnętrzny na małym ogniu przez 45 minut. Otrzymany odwar należy przecedzić, a surowiec pozostały na sitku przelać wrzątkiem, uzupełniając odwar do przepisanej objętości. Odwary przygotowywane są z surowców, z których trudno jest wyodrębnić składniki czynne, na przykład – korzeni, kory, nasion, przy czym należy podkreślić, że jest to postać leku roślinnego, w czasie przygotowywania którego traci się najwięcej składników leczniczych, głównie olejków eterycznych. Standardowe odwary sporządza się z 30 g ziół i 2,5 szklanki wody. Aby uzyskać łagodny napar wtedy porcję ziół należy zmniejszyć o połowę, natomiast mocny- należy podwoić. Napary, odwary i herbaty ziołowe
POTPOURRI Aromatyczna kolorowa mieszanka ziołowa. Ziołowe pachnidła
PROSZKI (zioła sproszkowane) Ta postać leku roślinnego była niegdyś powszechnie stosowana, jednak we współczesnej medycynie jest mniej popularna. Wysuszone surowce zielarskie mieli się w młynku na proszek i w tej postaci zażywa, popijając odpowiednią ilością wody przegotowanej, sokiem owocowym lub warzywnym – rozcieńczonym wodą. Należy pamiętać, że proszki to bardzo skoncentrowana postać leku roślinnego. Jednej szklance odwaru lub naparu odpowiada ilość proszku mieszcząca się na końcu noża. Nigdy nie należy zażywać sproszkowanego dziurawca, świetlika i arcydzięgla ze względu na niebezpieczeństwo wystąpienia uczulenia po spożyciu ich w tej postaci. Zażywając proszek, dostarczamy organizmowi wszystkie substancje zawarte w zielu. Na bazie sproszkowanych surowców zielarskich przemysłowo produkuje się mieszanki ziołowe w postaci granulatów.
STABILIZOWANE ALKOHOLATURY Są to wyciągi alkoholowe ze świeżych roślin stabilizowanych gorącym alkoholem w celu unieczynnienia enzymów powodujących rozkład substancji czynnych. Intracta są produkowane wyłącznie z surowców słabo działających. Dawkowane są kroplami wg załączonego do opakowania przepisu.
SOKI TŁOCZONE Z ZIÓŁ Do najbardziej znanych należy sok tłoczony z pokrzywy. Soki roślinne muszą być zawsze rozcieńczone tuż przed wypiciem. Świeże lub zamrożone soki ziołowe powinny być spożyte tego samego dnia. Niektóre soki takie jak sok z bzu czarnego można pasteryzować i przechowywać dłużej. Przepisy
SYROP ZIOŁOWY Jest to forma leku roślinnego (60 g suszonych ziół zalać l filiżanką wrzątku i odstawić do ostygnięcia, po czym otrzymany napar odcedzić, filtrując przez bibułę). Przefiltrowany napar podgrzać i rozpuścić w nim l filiżankę cukru, następnie doprowadzić do wrzenia i gotować na wolnym ogniu aż do momentu, w którym syrop osiągnie konsystencję płynnego miodu. Tak przygotowany syrop studzi się i przelewa do słoiczka typu twist. Można również połączyć 2,5 filiżanki gotowego naparu lub wywaru z 2-4 łyżkami miodu.
WINA ZIOŁOWE (wermuty) Do sporządzenia takich win używa się bylice piołun, korzeń goryczki, centurie pospolitą, korzeń arcydzięgla, kolendry siewnej, cynamonu i innych ziół. Receptury są tajemnicą producentów.
WYCIĄGI Są otrzymywane przez wytrawianie suchych, rozdrobnionych surowców roślinnych odpowiednim rozpuszczalnikiem (alkohol, woda, eter) w sposób zapewniający maksymalne wyekstrahowanie substancji czynnych — najczęściej przez perkolacje. Otrzymane w ten sposób wyciągi są następnie zagęszczane. W zależności od właściwości substancji czynnych oraz innych dodatkowych substancji w nich zawartych można otrzymać 3 rodzaje wyciągów: wyciągi płynne, w których stosunek surowca i rozpuszczalnika wynosi 1 : 1, wyciągi gęste wyłącznie w przemyśle jako składniki leków gotowych (wycofane obecnie z aptek), wyciągi suche w postaci proszku.
WYCIĄGI ALKOHOLOWE To nalewki, wyciągi zagęszczone (otrzymane z suchego, odpowiednio rozdrobnionego surowca), stabilizowane alkoholatury (przygotowane ze świeżego surowca, sporządzane są wyłącznie fabrycznie przez laboratoria galenowe).
WYCIĄGI WODNE To napary i odwary. Przy sporządzaniu wyciągów wodnych, należy uwzględnić rodzaj substancji czynnych zawartych w surowcu roślinnym i ich właściwości, a przede wszystkim: stopień rozpuszczalności w wodzie, możliwości hydrolizy w czasie przygotowywania wyciągu (ogrzewania) oraz możliwość ulatniania się substancji czynnych z parą wodną podczas ogrzewania. Trwałość wyciągów wodnych jest bardzo ograniczona i z tych względów poleca się choremu przygotowanie ich w ilości, która będzie zużyta w ciągu jednego dnia.
źródło: Paul Seitz. Apteka ogrodowa. Warszawa 1993. Lesley Bremness. Wielka księga ziół. Warszawa 1991. Aleksander Ożarowski (red.). Ziołolecznictwo. Poradnik dla lekarzy. Warszawa 1982. Wacław Jaroniewski. Zioła dla wszystkich. Warszawa 1990.