CZĄBER – suszyć całą część nadziemną, bądź tylko same wierzchołki pędów, wiązać w pęczkach i wieszać na sznurze lub rozkładać cienką warstwą na siatkach, w temperaturze otoczenia (nie wyższej niż 35°C) w przewiewnym miejscu.
OREGANO – suszyć w całości, a następnie „ocierać”, czyli pozbawić łodyg zachowując kwiat i liście. Suszyć w temperaturze 35°C. Surowiec tzw. klasy pierwszej zachowuje swoją naturalną barwę. Świeże kwiaty oregano są tak samo jadalne, i tak samo smaczne jak liście. Najgorsze jednak w tym wszystkim jest to, że samodzielnie zebrane i wysuszone oregano jest dużo mniej aromatyczne niż to kupne z korzeniami śródziemnomorskimi .
TYMIANEK – ziele można suszyć w cieniu lub w suszarniach do 35°C. Mniejsze ilości można suszyć powiązane w pęczki, zawieszone na sznurkach. Tymianek schnie dobrze zachowując zielona barwę liści.
MIĘTA – obrywać liście i suszyć je luźno rozłożone w temperaturze nie przekraczającej 35°C, wyższa powoduje znaczne straty w olejkach. Nie wolno suszyć jej na wolnym powietrzu lub w słońcu. Możemy przeprowadzić również jej drugi zbiór, wówczas suszymy już całe ziele wraz z łodygą.
MELISA – pędy można suszyć w całości lub obrywać liście i suszyć je cienką warstwą w miejscu ocienionym bardzo uważnie w temperaturze 35°C. Ziele powinno zachować swój swoisty kolor, nie może zczernieć.
LAWENDA – możemy suszyć w miejscach przewiewnych i zacienionych, rozkładając cienką warstwą lub w suszarniach ogrzewanych w temperaturze nie przekraczającej 35°C. Wysuszona powinna mieć ładną, naturalną barwę, zapach aromatyczny i przyjemny.
SZAŁWIA – suszyć w temperaturze 35°C w cieniu w przewiewie lub w pomieszczeniach zacienionych przewiewnych, ze źródłem ciepła typu piec na paliwo stałe czy maszynka elektryczna. Można oczywiście suszyć szałwię w pęczkach, ale później przy pakowaniu suszu trzeba będzie, przynajmniej częściowo, połamać ją, a tego powinniśmy unikać. Ogólnie przyjęta jest zasada- zioła szykujemy we właściwych dla nich stopniach rozdrobnienia i pakujemy bez ugniatania,
łamania i kruszenia. Dobrze wysuszona szałwia zachowuje swój swoisty kolor.
POKRZYWĘ – suszyć w suszarniach naturalnych np. rozłożone cienką warstwą na papierze, w dobrze wentylowanym i jak najciemniejszym miejscu. Po wysuszeniu liście pokrzywy powinny mieć naturalną barwę, nie mogą być pokruszone. Można również suszyć pokrzywę z pędami, które powinny być ulistnione na całej długości i niezdrewniałe. Cenniejszym surowcem jest jednak liść. Korzeń pokrzywy starannie oczyścić z zanieczyszczeń mineralnych i z części nadziemnych, podsuszyć w suszarniach naturalnych a dosuszać już w temperaturze do 40°C. Korzeń po wysuszeniu powinien mieć ładną, jasną barwę.
Podobne tematy: